Geen zwart werk, wel geld

Toen wij een huis kochten in Voorschoten, moest er uiteraard worden geklust. Ik kan u verklappen: een discussie over juridische aansprakelijkheid is voor mij makkelijker te winnen dan discussie over de kleur van een muur…

Er moest worden gestuuct. De stucadoor vertelde over zijn collega Jan, die was aangereden en zijn been op drie plaatsen had gebroken. Jan kan lange tijd niet werken. Gelukkig betaalt zijn werkgever zijn salaris door. Maar Jan klust ’s avonds en in de weekenden nogal eens bij. Een leuk extraatje. De fiscus weet van niets. Nu Jan niet kan werken, kan hij deze klussen ook niet doen. Hij loopt hierdoor een behoorlijk bedrag mis.

Mijn stucadoor keek vreemd op, toen ik hem vertelde dat Jan deze ‘zwarte’ schade kan claimen bij de verzekeraar van de automobilist die hem aanreed. De Hoge Raad heeft dat in 2000 bepaald. De rechter moet dan wel fictief inkomstenbelasting en premie inhouden. Hij maakt het bedrag dus netto. Jan krijgt niet het volledige bedrag terug dat hij misloopt, maar wel een groot deel.

Rechters hebben hierna regelmatig vergoedingen toegekend voor zwarte inkomsten. Als iemand het zwarte werk nooit meer kan doen, wordt het zelfs doorgerekend voor de toekomst.

De Rechtbank Noord-Holland ziet het anders. Het is in strijd met de wet om inkomsten niet aan de belastingdienst te melden en daarom vindt deze rechtbank dat zwarte inkomsten niet vergoed hoeven te worden.

Maar klopt deze redenering wel? Jan heeft recht op een vergoeding omdat hij door het ongeval niet kan werken. Dit heet ‘schade door verlies arbeidsvermogen’. Dit staat los van het werkelijke inkomen. Jan krijgt al minder omdat het zwarte geld wordt omgerekend naar een nettobedrag. Maar moeten we zelfs dat weglaten? Daar discussiëren letselschadeadvocaten veel over. Misschien toch lastiger dan ruziën over de kleur van een muur.